HISTORIA ZWIĄZKU

   Rodzimy Kościół Polski jest obecnie najstarszym funkcjonującym ugrupowaniem rodzimowierczym. Za prekursora swojej działalności uznaje Zoriana Dołęgę-Chodakowskiego (1784-1825), który jako pierwszy w erze nowożytnej głosił na terenach Słowiańszczyzny hasła powrotu i kontynuacji rodzimej wiary i kultury. Niemniej dopiero w 1921 roku powołano pierwsze, założone przez Władysława Kołodzieja (1897-1978) ugrupowanie o charakterze odwołującym się do etnicznych wierzeń Słowian - Święte Koło Czcicieli Światowida (którego spadkobiercą jest Rodzimy Kościół Polski). Grupa ta pod różnymi nazwami działała przez cały okres międzywojenny oraz podczas II wojny światowej. Pierwsze lata powojenne upłynęły pod znakiem intensywnej działalności Koła. Niestety, w 1947 roku, w związku z zaostrzającym się rygorem panującego ustroju wobec wspólnot religijnych, zakaz władz oraz nasilające się represje zmusiły Czcicieli do zejścia do podziemia. Reakcją ze strony ówczesnych organów administracji były dalsze prześladowania członków grupy, łącznie ze skazaniem przywódców na kary więzienia. Pomimo represji działalność związku nie ustawała, a kilkakrotne próby jego zarejestrowania spotykały się z odmową ze strony władz PRL. Uniemożliwiało to szerszą działalność Koła i choć jego członkowie chlubnie zapisali się w trakcie wydarzeń Marca 1968 roku, to wiek poszczególnych członków ostatecznie wpływać zaczął na stopniową hermetyzację ugrupowania. Równocześnie, w latach 80-tych XX wieku, doszło w Warszawie do zawiązania się rodzimowierczej grupy skupionej wokół osoby Lecha Emfazego Stefańskiego (1928-2010). Ponieważ pomiędzy oboma ugrupowaniami nie istniały większe rozbieżności religijne i światopoglądowe, grupy te połączyły się tworząc działający najpierw nieformalnie Rodzimy Kościół Polski. W 1995 roku RKP został oficjalnie zarejestrowany jako pierwsza powojenna organizacja rodzimowiercza w Polsce (sam termin Kościół został w nazwie użyty wyłącznie w znaczeniu religijnej organizacji wyznawców i jej duchowieństwa[1]).

[1] Kościół - (termin użyty w znaczeniu) religijna organizacja wyznawców i jej duchowieństwa, posiadająca własną strukturę, ściśle określone zasady organizacyjne i prawne, a także własny system religijny (doktrynę) oraz określone normy postępowania kultowego i etycznego.