Jak wykazały badania naukowe, słup ze Zbrucza jest złożonym w swojej strukturze wyobrażeniem ideograficznym. Jego analiza semantyczna pozwala na rekonstrukcję podstaw wiary dawnych Słowian, która wyraźnie określała pozycję jednostki ludzkiej w otaczającym ją świecie, a co za tym idzie - zakres jej praw i obowiązków.
Święty słup ze Zbrucza uświadamia wiernym, że:
- człowiek jest cząstką przyrody;
- człowiek jest cząstką społeczeństwa;
- człowiek jest cząstką rodu.
Człowieczy byt, jego bezpieczeństwo i życiowe powodzenie, zależne są od respektowania tych prawd. Inaczej mówiąc: przesłanie zawarte w posągu nakazuje respektowanie Praw Przyrody i przestrzeganie Praw Ładu Społecznego. Wymaga tego od nas dla naszego własnego dobra.
Tym samym również Rodzimy Kościół Polski, uznając człowieka za część przyrody a jednocześnie za część społeczeństwa, wymaga od niego respektowania Praw Przyrody i Praw Ładu Społecznego (przestrzegania niejako uniwersalnych zasad współżycia społecznego, wspólnych na przestrzeni wieków dla większości znanych kultur). Jednocześnie przy tym - m.in. uznając, że natura nie potrzebuje żadnych tzw. świętych ksiąg (czy spisanych w formie dekalogu reguł), by jej prawa były respektowane, jak również uznając, że nic nie zastąpi człowiekowi samodzielnego myślenia i zdolności empatii - związek nasz stara się unikać formułowania tych oczywistych dla większości zasad, w formie niejako gotowych przepisów na właściwe życie. Tym samym nie godzi się na popełnianie kradzieży i zabójstw, gwałtów i rabunków. Nakazuje natomiast poszanowanie dla związków międzyludzkich, które organizują społeczeństwo - od rodziny po państwo. Nakazuje również bronić przyrody uznając ją za twór święty.
W rodzimowierstwie (jako etnicznym, rodzimym systemie wyznaniowym, zaliczanym do tzw. religii naturalnych[41] - opartych na tradycji przekazywanej w ciągu pokoleń) istotny jest patriotyzm, rozumiany jako postawa umiłowania i pielęgnowania narodowej tradycji, kultury czy języka[42]. Postawa umiłowania i oddania własnej ojczyźnie oraz chęć ponoszenia za nią ofiar - charakteryzująca się przedkładaniem celów ważnych dla ojczyzny nad osobiste, a często także gotowością do poświęcenia własnego zdrowia lub życia oraz pracy dla jej dobra. Postawa przejawiająca się nie tylko w walce o obronę rodzimych wartości, ale również w twórczym działaniu na rzecz ich umocnienia.
Jednocześnie przeciwstawiamy się utożsamianiu patriotyzmu ze skrajnym nacjonalizmem - rozumianym jako postawa bezkrytycznie przedkładająca interesy własnego narodu nad interesy innych narodów (oraz w podobny sposób uznająca interes własnego narodu za nadrzędny wobec interesu jednostki, grup społecznych i społeczności regionalnych), która to postawa w skrajnych formach prowadzić może do zagrożeń wynikających z rasizmu, ksenofobii i szowinizmu. Uznajemy, że każdy ma prawo żyć jak chce i jak mu się podoba, o ile nie szkodzi to innym oraz o ile osoba ta nie narzuca tego sposobu życia pozostałym wbrew ich woli.
Zasadniczo przy tym, Rodzimy Kościół Polski jako związek wyznaniowy (za priorytet przyjmujący kontynuację i upowszechnianie rodzimej wiary, którą uznaje za główną, wspólną płaszczyznę porozumienia w ramach swoich struktur) a nie polityczny, stara się (na ile to współcześnie możliwe) nie zajmować stanowiska w kwestiach politycznych, a tym bardziej bezpośrednio nie wpływać na indywidualne poglądy polityczne swoich członków.
Związek zastrzega sobie możliwość wykluczenia ze swych szeregów osób wybitnie szkodzących wizerunkowi rodzimej wiary lub rażąco naruszających wartości, zasady i reguły przedstawione w niniejszym opracowaniu.
[41] Religia naturalna - religia, która uznawana jest przez jej wyznawców za istniejącą od zawsze, a dokładniej: od początku historii danej grupy etnicznej czy narodu. W religiach naturalnych zazwyczaj nie występuje uniwersalizm mogący przyczynić się do powstania w nich jakiejś szczególnej (charakterystycznej zwłaszcza dla większości globalnych, monoteistycznych religii założonych) tendencji do nawracania osób spoza danej grupy. Religie naturalne oparte są na tradycji, przekazywanej w ciągu pokoleń. Święte księgi, nawet jeśli istnieją, są jedynie zapisem owej tradycji - nie uważa się ich za objawione czy też podyktowane przez Boga, jak to ma miejsce w przypadku monoteizmów takich jak judaizm, chrześcijaństwo czy islam.
[42] W tym przypadku umiłowanie i pielęgnowanie narodowej tradycji, kultury czy języka jest zwykle wspólne zarówno dla tzw. religii naturalnej (czyli istniejącej niejako od początku historii danej grupy etnicznej czy narodu, opartej na tradycji przekazywanej w ciągu pokoleń), jak i dla właściwie zdefiniowanego i rozumianego patriotyzmu.